Puppy blues <3

Dat is jammer, maar iedere hond went aan een riempje. Er zijn tegenwoordig zg personal trainers die je helpen bij de opvoeding van je pup. Ik heb er zelf ook eentje gehad, het was heel leerzaam en je krijgt echt het gevoel dat je het goed doet. Al je twijfels en problemen kan je kwijt. Ik woon in midden nederland. Heb gewoon gegoogled op puppy cursus en toen kwam hij naar voren.

Je schrijft dat een opgeleide hond te duur is maar je weet toch dat er ook instanties zijn die jou kunnen begeleiden met het opleiden van je pup? Dan weet jij hoe je je hond bepaalde dingen kan aanleren, hoe de hond moet reageren als jij je angstig voelt bijvoorbeeld. Volgens mij zou je daar veel aan kunnen hebben... Misschien dat je therapeut zelf wel contacten heeft met mensen die ervaring hebben met therapiedieren? 

Want je schrijft nu dat je het moeilijk hebt om naar buiten te gaan en te wandelen, hoe vaak wandel je dan met de pup of laat je haar gewoon in de tuin haar behoeftes doen?

En over de bench tja dat is persoonlijk... Vind je het zelf echt nodig dat ze daar slaapt, wil je haar niet in bed? Naar mijn ervaring zijn pups zoveel rustiger als je ze gewoon bij je laat liggen, dan slapen ze ook ineens de hele nacht door. 

De bench zul je stap per stap moeten aanleren meestal. Op zich kan de bench wel handig zijn als je een sloper hebt maar het is niet per se nodig. Wat je het beste kan doen om haar te laten wennen is het eten en drinken in de bench zetten en haar haar kauwdingen daar laten opeten. 

Verder snap ik je angst om fouten te maken maar al te goed. Maar zo snel verpest je een puppy echt niet hoor en er zijn zoveel verschillende manieren van opvoeden... Zolang je geen geweld gebruikt en je je grenzen aangeeft komt het wel goed. Belangrijkste voor zo een jonge pup is denk ik dat je goed het verschil ziet tussen over- en onderprikkeling. In de zin van ‘Bijt ze nu vanalles stuk omdat ze zich kapot verveelt of omdat ze moe is?’

Antwoord daarop is meestal simpel; als ze al de hele tijd wakker is (meer dan twee uur), en ze begint dan vervelend te doen is ze waarschijnlijk overprikkelt. Je kan haar dan misschien nog iets kleins geven om op te kauwen en er daarna voor proberen te zorgen dat ze haar rust neemt.

Als ze net wakker is mag je haar wat uitdaging geven, na het eten zijn ze meestal weer rustig en is het het beste moment om even te gaan slapen.

Ik zou het gewoon doen, even onrustig is niet erg ze went er wel aan. Zeker als je zorgt dat je iets erin legt om te doen. Zoals een lekker bot of een gevulde kong.  

Ik heb nog nooit een pup gehad, maar wat ik ken van mensen om me heen die wel pups hadden, en het forum, ben je de eerste weken alleen maar bezig met het aanleren aan de riem te lopen, en op te letten of ze niet stiekem willen gaan zitten voor hun behoefte. Of inderdaad het aanleren van de bench. En hun naam, da's ook handig. :P

Alle andere dingen, zoals het niet trekken bij het lopen, zit, wachten, goede kant van boom/paal e.d. komt later wel. Misschien wel belangrijk de komende weken is het goed socialiseren, met bijv. stofzuiger, vaatwasser, passerend verkeer en bijv. een keertje mee in de auto of het openbaar vervoer. Je hebt ook nog socialiseren met kinderen en/of honden, maar daar heb ik dan weer geen verstand van, behalve dat ik weet dat dat soms ook handig is. 

Toen ik mijn herplaatser van 1 jaar oud had, heb ik wekenlang alleen maar dezelfde saaie rondjes gelopen. Die had ook zoveel indrukken te verwerken. Die hond had wel als voordeel dat hij al zindelijk was, maar daar was ook alles mee gezegd.

Heb niet alle reactoed gelezen maar wou snel tussendoor even deze tip geven: de naam van m'n hond aanleren heb ik gedaan door zijn naam te zeggen en dan snel een snoepje te geven. Na een paar keer kijken ze heel snel naar je om te zien wat je hebt :) en voor de rest altijd de naam gebruiken bij alles dat leuk is: loki gaan we spelen? Loki eten? Loki gaan we wandelen? Enzovoort :) 

Ik zou aan iedere hondeneigenaar aanraden om eerst de stresssignalen te leren van een hond. Dan zie je meteen wanneer je pup "op" is. Op die leeftijd kan dat al binnen enkele minuten zijn. Als je bij puppy cursussen gaat kijken, zie je dat de pups met 12 weken na 30 minuten al helemaal op zijn. (riem bijten, niet luisteren, tongelen, rollen etc). Dus op deze leeftijd zou ik gewoon zeggen, ga lekker met je pup op de bank zitten en knuffelen, en gewoon uitlaten. (vergeet niet, nu op de bank, altijd op de bank mogen) Je hond is mentaal net baby-af,en nu trainen is gewoon extra stress voor jou en de pup.

Ga vast lekker rustig rond kijken voor een goede puppy cursus voor een goede basis. Bij voorkeur een die ook alles over hondengedrag uitlegt. Geniet ervan, die puppy tijd vliegt zo voorbij. 

Hee Anna,

Ik begrijp je helemaal hoor! Ik heb momenteel een pup van 15 weken in huis en heb, vooral toen ik hem net had, regelmatig een potje zitten janken. Dit was bij mij vooral de combinatie te weinig slaap en het zo goed willen doen dat je continu bezig bent in je hoofd met wat je moet doen en of je de pup niet verpest. 

De dingen die mij ontzettend geholpen hebben zijn:

- Dutjes, Koda moet nog ontzettend veel slapen en ik pak regelmatig twee uurtjes slaap om de bank terwijl Koda naast me ligt.
- Loslaten dat je het perfect wilt doen, zoals ik ook al bij jou las wilde je al trainen en vind je het vervelend dat je pup zoveel bijt. Ik ben nog steeds bezig met het afleren van bijten en er zitten hele goeie dagen tussen, maar ook hele slechte. Ik probeer het een beetje los te laten. Ook als ik een dagje niet train is het geen probleem.
- Kauwsnacks, sinds ik een flinke voorraad van dingen heb waar mijn pup op kan kauwen, ben ik minder vaak het bijtmateriaal en is Koda soms een uur bezig om zijn snack weg te knagen. Dit is tijd dat ik even een boekje kan lezen of een serie kan kijken.
- Een ruimte (bij voorkeur de ruimte waar je met je pup het meest bent) puppy proof maken. Dus kussens van de bank, alles wat hij kapot zou kunnen bijten hoog zetten of weg zetten. Dan kun je na een plasje buiten even een uurtje relazeder zijn, want vooral het constant opletten sloopte me.

Heel veel succes! En vergeet niet te genieten van de leuke dingen! :)

Koop runderkophuid. Ja het stinkt maar ze kunnen er heerlijk op knagen en zo veel energie kwijt.

Beste Anna,

Vervelend om te horen dat jullie zo starten. Maar ik hoop dat ik je hiermee kan helpen. Ik heb al je reacties gelezen en er zijn een hoop goede tips uitgekomen. Ik heb zelf twee opgaves van honden. En wat mij heel erg heeft geholpen is eens goed kijken naar wat de eigenschappen van het ras zijn en daarop de juiste manier van leren op toepassen. Dus zoals jouw Engelse setter is een heer, koppig, aanhankelijk, leergierig, zachtaardig, speels, slim, speels en heeft een mens nodig die hem of haar aanwijzingen geeft en opdrachten geeft. Het zijn werk honden dus willen leren. Probeer van alles een leuke opdracht te maken. Buiten bal mee en langzaam leren die te laten dragen. Op die manier koppel je wandelen aan spelen.

Daarbij zeg je zeld last te hebben van angsten en zoals je hond reageert lijkt het alsof deze jouw weerspiegelt. Ik denk dat iedereen er wel in kan vinden dat als we eens goed naar onze honden kijken en hun karaktereigenschappen, lijken we toch stiekem meer op onze hond dan we willen toegeven haha. Dus ga met je hond om zoals met jezelf. Let op wat het karakter vd hond is, als je alle kleine bewegingen en gedragingen in de gaten houdt wordt je hond voorspelbaar en zo leer jij focussen op je hond en de hond op jou. Dat zijn de momenten waar je je band met je hond kracht geeft. Kleine stappen zodat het tempo van verwachtingen van elkaar goed op jullie beide is afgestemd.

En dit klinkt veel werk maar dat gaat na een tijdje vanzelf omdat je erachter komt dat je met deze hond zo net zo'n band kan hebben als de vorige. En dan wordt 't makkelijk. Voorspelbaar betekent dat je steeds sneller doorhebt wanneer je hond wat ondeugend gaat doen of niet luisterd en hoe sneller jij corrigeert op de situatie hoe sneller je hond steeds beter luisterd. 

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. 

Ik zou ze terug doen, ik vind dat je eerst jezelf maar eens op de rails moet krijgen, vooraleer je de zorg en verantwoordelijk voor een ander levend wezen op je neemt. Ten slotte wil die ook van het leven genieten maar dat gaat moeilijk als je voorbeeld iemand is die bij alles in paniek slaat, daar zijn honden veel te gevoelig voor.
Ik zou als Fokker zeker ook geen hond aan dergelijke situatie verkopen.

Het zal wel lullig overkomen, maar ik bedoel het echt niet slecht. Ik denk gewoon in de plaats van de pup ipv de mens.
'Puppyblues' zijn bij mij helemaal geen gekend probleem. Ja het is druk, maar het is heerlijk druk vind ik.

Ik heb zelf twee lieve Engelse setters. Een van nu 20 maanden en een van 15 maanden. Wij hebben ook zo'n periode gehad dat zij overal in wilden bijten. Het ging over nadat zij hun gebit gewisseld hadden met ongeveer zeven maanden. Ik raad je aan om lid te worden van de Facebook groep Engelse setter liefhebbers, of de Engelse setter community Nederland, je kan daar je vragen stellen aan andere setter liefhebbers. Onze setters zijn namelijk echt wel een klasse apart. Zelf vergelijk ik ze vaak met katten. Ongelooflijk lief, aanhankelijk, baas gericht, maar ook onafhankelijk, moeilijk te trainen, maar wel met een grote wil om te doen wat jij van ze verlangd. Lijkt in tegenspraak, maar dat is het niet. Mijn setters doen nu zonder training of opleiding bijna alles wat ik van ze verwacht. Met geduld en liefde plus voldoende beweging, krijg je bijna alles gedaan van een Engelse setter. Tenslotte ben ik erg benieuwd waar jouw setter vandaan komt en hoe hij er uit ziet. Mag ik om een foto vragen? Heel veel sterkte, het komt echt goed en dan heb je de liefste en mooiste hond ooit.

B" Ik heb zelf twee lieve Engelse setters. Een van nu 20 maanden en een van 15 maanden. Wij hebben ook zo'n periode gehad dat zij overal in wilden bijten. Het ging over nadat zij hun gebit gewisseld hadden met ongeveer zeven maanden. Ik raad je aan om lid te worden van de Facebook groep Engelse setter liefhebbers, of de Engelse setter community Nederland, je kan daar je vragen stellen aan andere setter liefhebbers. Onze setters zijn namelijk echt wel een klasse apart. Zelf vergelijk ik ze vaak met katten. Ongelooflijk lief, aanhankelijk, baas gericht, maar ook onafhankelijk, moeilijk te trainen, maar wel met een grote wil om te doen wat jij van ze verlangd. Lijkt in tegenspraak, maar dat is het niet. Mijn setters doen nu zonder training of opleiding bijna alles wat ik van ze verwacht. Met geduld en liefde plus voldoende beweging, krijg je bijna alles gedaan van een Engelse setter. Tenslotte ben ik erg benieuwd waar jouw setter vandaan komt en hoe hij er uit ziet. Mag ik om een foto vragen? Heel veel sterkte, het komt echt goed en dan heb je de liefste en mooiste hond ooit.
  "

Mado

Hoi mado!

Goed om te weten dat er een groep is voor mensen met engelse setters. Die van mij komt bij een goede fokker vandaan die wedstrijden met haar honden loopt en veel met ze doet, ze komt uit een nestje van vier, de rest was helaas overleden bij de bevalling, haar overlevende broertjes en zusje zijn ook al geadopteerd. 

Ze is echt een doetje, vandaag gaat het mij ook al iets beter na een paar uur slaap. Ik had ook drie dagen geen oog dicht gedaan dus dat hielp ook niet. 

Zal de eigenwijsheid van de setter problemen opleveren als ze ouder wordt? Dankjewel voor je berichtje!  

Dat jij geen puppyblues kent verbaast mij niets. Zoals met zoveel dingen in het leven is dit afhankelijk van je karakter, aard en omstandigheden. Om het heel zwart-wit te stellen heb je flierefluiters en piekeraars.

De flierefluiter neemt de dingen zoals ze komen en heeft geen notie van de gevolgen van zijn doen en laten. Dat zijn zorgen voor morgen en aan morgen denkt hij niet. Hij zal geen puppyblues kennen want maakt zich niet druk of het wel goed gaat met de pup; overvraagt zichzelf dus ook niet om 'het goed te doen'. Moe? Nou, dan ga ik toch slapen? En die pup gaat heus wel ooit zindelijk worden. Even achterlaten bij een ander? Waarom niet, geen probleem toch? Kan hij gewoon zijn eigen dingen blijven doen; sporten, uitgaan, plezier maken..

De piekeraar wil het goed doen en stelt hoge eisen aan zichzelf. Doodmoe, volkomen op, blijven ze zich inzetten voor de pup want wat als de pup wakker wordt als zij een dutje doen? Elk ongelukje in huis is een terugval.. zindelijkheid wordt het snelst bereikt  door ieder ongelukje te voorkomen. Elke beslissing, elke actie, elk laten, heeft gevolgen voor hoe de pup zich ontwikkeld. Achterlaten bij een ander zodat zij even hun batterij op kunnen laden wat broodnodig is? Nee, echt niet. Iedereen heeft zijn eigen methoden en straks leert de pup iets aan dat de piekeraar echt niet wil en voor het leven van de hond mee aan het worstelen is. Dus tanden op elkaar en doorzetten. En daar krijg je dus puppyblues van: Doe ik het wel goed? Lukt het me wel? Ik kan dit niet, ik trek dit niet, dit komt niet goed.

Om dan te stellen dat de piekeraar de pup maar terug moet geven... is mij te kort door de bocht. Die blues gaan over, er komt structuur in het leven en de pup past daar steeds beter in. Druk van de ketel en vaak worden het de leukste honden die naadloos bij hun baasje passen.

Hier in huis ben ik de piekeraar en mijn vriend de flierefluiter. Mijn eerste hond heb ik volledig zelf opgevoed en dat ging goed; geen grote problemen en maar een klein, kort puppyblues momentje. Nu een hond die behoorlijk goed bij mij en mijn leven past en door vrijwel iedereen geliefd wordt, ook door mijn vriend die met haar kan lezen en schrijven.

Elsa was een ander verhaal. Want daar was ook mijn vriend de flierefluiter. Maar puppy's zijn flexibel en ze heeft nu bijna twee persoonlijkheden; de één bij mij, de ander bij mijn vriend. En wat denk je? Ik ben gek met haar, ze past bij me en langzaam maar zeker werken we naar nog meer verbetering toe. Maar mijn vriend.. tja, ach.. Als het maar even lastig wordt geeft hij haar maar aan mij want hem lukt het niet. Hij wil mijn methoden niet gebruiken want  die passen niet bij hem; Elsa moet maar ruiken en raden wat hij van haar wil. Zo inconsequent als de pest dus af en toe leidt dat tot botsingen tussen die twee. Maar wat wil je? Als jij een hond leert te happen in je handen als je die voor haar neus beweegt en het leuk vindt als ze boven op je springt als je op de bank hangt.. dan doet ze dat ook als het jou even niet uit komt en boos worden heeft dan geen enkele zin. Dus vliegt de koffie weleens door de kamer en gaan wondjes aan zijn handen geregeld weer open door haar tanden.

Er is hierin geen goed en geen kwaad, wel een heel scala aan grijstinten tussen beide karaktertypen. Voor beide valt veel te zeggen en ook hebben beide kanten hun nadelen. Groot nadeel van de piekeraar is dus die puppyblues. Maar dat komt wel weer goed; dat is maar een tijdelijk dingentje.

Verder weet ik niet hoeveel ervaring jij hebt met mensen met een angststoornis.. Je reactie klinkt in het ieder geval als iemand die daar nog nooit mee te maken heeft gehad. Een angststoornis heeft te maken met één facet in het leven (of je hebt meerdere angststoornissen) dus zo iemand raakt niet bij ALLES in paniek. Veelal hebben zij hun leven zo ingericht dat zij de situatie van hun angststoornis zoveel mogelijk vermijden. Hoe beperkend dit is in hun leven en voor hun pup is afhankelijk van welke angststoornis zij hebben. Zo ken ik bv een paar mensen met een angststoornis voor groepen mensen. Zij hebben juist erg veel steun aan hun honden; door hun honden durven zij veel meer; de hond is een bliksemafleider waardoor ze niet bang zijn in groepen. Die honden hebben echt totaal geen last van die angststoornis. Sterker nog: Daardoor hebben zij eigenlijk een zeer luxe leventje omdat ze altijd, overal, mee mogen en gaan. Ik merk het dan ook niet aan die mensen maar weet het omdat ze het me verteld hebben. Met die wetenschap valt het me inderdaad wel op dat zij hun honden echt altijd bij zich hebben.

hahaha, ja, ik ga echt ganse dagen uit en lig 20u per dag te slapen ja hahaha.

En verder, nee, ik heb geen ervaring met mensen met psychische problemen, ik wil dat ook niet, ben daar absoluut niet de persoon voor ook niet. Van mij kregen ze een schop onder de kont maar dat is veelal geen oplossing  ;)

Als je dagen niet eet omdat er een pup in huis loopt, neem dan geen pup. Voor mij is zoiets simpel. Maar mensen maken het graag moeilijk.

Zoals ik zei, mijn reactie zal lullig overkomen maar is niet zo bedoeld. Het is hier ook geen psycholisch forum dus om dergelijk advies moet je hier ook niet komen.

En vergeet niet de ervaring. Ik heb in het afgelopen jaar ongeveer 50 verschillende pups gehad voor enkele dagen tot weken. Dan merk je dat je na de eerste paar handig wordt in manieren vinden die wel en niet werken, en een stuk makkelijker wordt. Heb nooit een bench aangeleerd bijvoorbeeld, ze gewoon erin gezet en nooit problemen gehad. Zelfde met de zit. Niet op commando maar wel alleen voer geven bijv of aandacht als ze netjes zaten. Dan leren ze dat na 5 minuten voor mijn gevoel al. Voor iemand die alles voor het eerste doet snap ik dat je 101 vragen hebt en bij alles twijfelt omdat je het goed wilt doen. 

Kijk: Typische reactie van een piekeraar. Een flierefluiter zou hier geen seconde bij stil staan; komt niet in zijn hoofd op.

" hahaha, ja, ik ga echt ganse dagen uit en lig 20u per dag te slapen ja hahaha.
 
En verder, nee, ik heb geen ervaring met mensen met psychische problemen, ik wil dat ook niet, ben daar absoluut niet de persoon voor ook niet. Van mij kregen ze een schop onder de kont maar dat is veelal geen oplossing 
 
Als je dagen niet eet omdat er een pup in huis loopt, neem dan geen pup. Voor mij is zoiets simpel. Maar mensen maken het graag moeilijk.
Zoals ik zei, mijn reactie zal lullig overkomen maar is niet zo bedoeld. Het is hier ook geen psycholisch forum dus om dergelijk advies moet je hier ook niet komen. "

Maart

Nee, het is een hondenforum en er bestaan ook zoiets als hulphonden...

Mijn Elsa heeft mij uit een jarenlange depressie getrokken. Ik had die depressie dus al toen ik haar kreeg. Had ik dan maar niet aan haar moeten beginnen? Nou, ik denk niet dat zij er last van gehad heeft; is ze een veel te naïef blij ei voor. Stuitert gewoon vrolijk door het leven; depressief baasje? Die sleep je gewoon mee naar de schapen!  En af en toe even lekker lomp tegen haar kont opspringen maakt haar aan het lachen dus dat doen we dan ook maar met grote regelmaat.

TS investeert nu in haar toekomst. Ik vind dat prijzenswaardig, jij laat ze liever op de bank liggen.

Dag Anna, eerlijk gezegd worden Engelsebsetters "mellower" met de jaren. Rustiger en zachter. Dat hypere wat ze nu heeft, gaat er uit. Wel blijft altijd de behoefte aan beweging. Deze setters zijn onze vierde en vijfde. Dus ik heb er een beetje ervaring mee. Zo te zien is jouw settertje een tri voor van het Engelse type. Klopt dat? Je hebt al veel tips gekregen over hoe het bijten af te leren. Ik riep gewoon AU! En verstopte mijn handen en pakte een bot of wat anders waar zij hun tanden in kunnen zetten. Het heeft ons wel twee karpetten gekost :-) maar dat weet je met een pup. Voor wat betreft het geblaf. Die van ons doen het alleen nog als zij iets willen. Naar buiten of spelen. Ik of gewoon mijn hand over hun snoet als ze blaffen en zeg NEE! Dat werkt heel goed en natuurlijk belonen als zij het doen. Hou vol. Ze zijn het meer dan waard en je zal zien dat je straks veel steun aan haar zult hebben. Setters zijn echt geweldige lieve en zachte honden die echt alles voor je willen doen. Maar de puppy en puber fase zijn echte uitdagingen ;-

Ik ken die mensen en die honden ook. Alleen zijn het dan wel honden die speciaal voor dat doel gefokt zijn. Waarbij het kiezen van een pup heel zorgvuldig naar het karakter is gekeken en waar vaak intensief getraind is voordat de hond deze taak kreeg. En dan nog vallen veel honden af omdat ze toch niet geschikt blijken. Ik vind dat we tegenwoordig wat te makkelijk over hulphonden zijn gaan denken. Alsof ieder pupje straks een grote steun gaat zijn voor het baasje. Alsof opleiding en training niet nodig zijn en ieder ras of mix van nature om kan gaan met een baas met psychische problemen. Ja ik weet het, echte hulphonden zijn duur, maar dat heeft wel een reden. Er zit heel veel tijd, kennis en training in. Waarmee is TS absoluut niet wil laten doemdenken. Geniet van je puppy en neem de tijd. Maar besef wel dat het nu nog een kwetsbaar diertje is dat jouw zorg keihard nodig heeft. 

Ook dat inderdaad. De fierefluiter zal het zijn reet roesten dat er honderdduizend tegenstrijdige adviezen om zijn oren vliegen; wordt hij niet warm of koud van want hij gaat toch zijn eigen gang. De piekeraar wordt daar echter erg onzeker van en blijft daardoor twijfelen aan zichzelf. Opmerkingen als: "Breng die pup terug want jij bent niet geschikt" gaan zowel de piekeraar als de pup dus zeker niet helpen.

absoluut niet, ik zeg net dat ze zichzelf eerst maar op de rails krijgen. 

En voor mij is de oplossing niet 'dan maar een pup nemen'.  De asiels zitten vol met dergelijke oplossingen.

Voor veel angststoornissen en psychische problemen hoeft een hond ook niet speciaal getraind te zijn; ze hoeven ook niets anders te doen dan te bestaan en hond te zijn.

Zoals die angst in groepen; de hond is een bliksemafleider; de aandacht gaat niet vol naar het baasje maar deels naar de hond en als het baasje even niet weet waar te kijken of hoe zich te gedragen dan kunnen ze zelf hun aandacht even op hun hond richten. Problem solved en geen enkele training of opleiding voor nodig.

In mijn geval: Een pup moet uit, een pup moet socialiseren, een jonge BC heeft een taak nodig.. dus ik moet eruit; de wereld in. Haar hobby werd mijn hobby en ik kreeg weer een doel en plezier in het leven. Ja, ik heb het getroffen met haar karakter maar ook een meer gematigde hond had me naar buiten gesleurd. Geen training of opleiding voor nodig; ze hoeft alleen maar jonge hond te zijn.

Die ken ik nog niet als reden voor het in een asiel plaatsen.

De meeste honden waarvan ik het weet zijn van mensen geweest die geen enkel benul hadden van wat ze in huis haalden. Als ze al vooronderzoek hadden gedaan dan lazen en hoorden ze wat ze wilden lezen en horen. En dan krijg je twee opties:

1) "Ik kan de hond niet bieden wat hij nodig heeft" en 2) De hond is een probleemhond geworden door een verkeerde opvoeding.

TS lijkt me op geen enkele manier in die twee categorieën te passen.

zonder voorbedachte rade dus. Of voor de kinderen. Of voor zichzelf.  En dan blijkt er werk aan te zijn.  EN dan gaat het niet meer.  En dan heb je asiel.  Hond wordt uit egoïsme genomen, voor zichzelf, niet voor het welzijn van de hond.  De mens moet gelukkig zijn. Dan pas de hond.  En dan lukt het niet want de hond voldoet niet aan de verwachtingen. Gelukkig is er asiel.

Net zoals hier dus. Al na een paar dagen zelf... Ik vind verwachten van een baby dat die je gelukkig moet gaan maken, niet reeel of fair. Jij bent de volwassen persoon met de keuze om iemand anders in je leven toe te laten. Dan ligt de verantwoordelijkheid bij jezelf.

Maar soit, mijn mening is duidelijk. Succes aan TS, zorg gewoon dat het welzijn van de hond bovenaan staat.

Helemaal mee eens. Van die regels en ongevraagde adviezen wordt je gewoon gek! Volg je buik gevoel. Probeer te genieten van de momenten en ga inderdaad zoals liz zei iets leuks doen maar toch ontspannen. Je pup mag gerust buiten komen ookal is die niet gevaccineerd. 

Dat lijkt me meer een mening dan een feit. Mijn ervaring is in ieder geval anders. Er zijn genoeg honden die angst bij hun baas slecht trekken. Die er beschermend, angstig, zenuwachtig, druk of super onzeker van worden. Een hond is geen superdier en neemt zijn eigen karakter mee.

Ik ken dit gevoel wel, heb zelf op 4 maanden een Golden pup overgenomen van iemand en in het begin was het echt heel moeilijk. Zij sliep niet, was op de koop toe ook nog erg ziek en er leek geen einde aan te komen. Daardoor sliep ik ook niet en dat zorgt ervoor dat je alles zwart gaat zien.

Er waren ook dagen dat ik dacht, dit trek ik nooit, maar hoe moeilijk ook, gewoon rustig de tijd nemen. Ze beet er rustig op los, hing in mijn armen etc. Heeft ze een hele tijd gedaan en ook ik dacht, moet de regeltjes volgen, maar wat voor de ene pup kan werken, werkt niet voor de andere. Je moet vooral gewoon zelf denken, ik kom er wel en dat gaat met ups en downs. Als jijzelf nerveus bent, geef je dat ook door aan je pup.

Ondertussen wordt mijn maatje bijna 3jr en heb ik er een tophond aan, zou haar voor geen geld kwijt willen. Dus ze zijn echt zo de moeite waard. Veel succes nog en vooral niet de moed opgeven, je zal zien dat je lieve maatje er enorm veel voor gaat terug geven. Nu is het nog een pup en die moeten nu eenmaal leren.

Punt is dat die angst er niet is omdat er een bliksemafleider is. Ik zie ook mensen die geen angststoornis hebben dat doen; ipv zich met hun omgeving die ze binnenstappen bezig te houden, richten ze zich onmiddellijk volledig op de aanwezige hond. Lekker veilig; je hoeft ook niemand aan te kijken. En ze hebben meteen gespreksstof; de hond. Nu ik er over nadenk; iedereen die hier binnenkomt doet dat.

Voor extreme gevallen als PTSD, autisme, epilepsie e.d. is dat natuurlijk een ander verhaal. Die honden moeten zelf ook echt iets doen en reageren op tekenen van stress of een aankomende aanval van de baas.

Laat ik maar even duidelijk maken wat ik allemaal bij me draag. 

Een sociale angststoornis, perfectionisme en een chronische depressie. Ik heb ook niet zomaar besloten een hond te nemen en ik heb zeker wel voorbereiding gedaan en boeken gelezen en informatie opgezocht. 

Zoals maart dat zegt lijkt het net alsof ik zomaar heb besloten om een hond te nemen. Terwijl ik dit juist met goedkeuring van mijn therapiste doe. En het alles voor mij makkelijker maakt. Inplaats dat ik me opsluit in huis en wegkwijn in mijn kamer heb ik nu een routine, ik kom buiten, en heb iets wat onvoorwaardelijk van me houdt. 

Ik ben lastiger met mensen, dieren ben ik altijd al dol op geweest. En toen mijn vorige hond nog leefde was alles ook veel makkelijker en leuker. 

Dankjewel liz voor je steun, ik ben inderdaad een piekeraar maar er is geen kans dat ik die pup weg ga brengen naar een asiel. Ik ben bereid kapot te gaan voor haar en haar alles te geven. Ik ben dol op haar en ze is super lief. 

Maarja..niet iedereen snapt mensen die het wat moeilijker hebben 

Dankjewel voor je vriendelijke woorden en advies. Vannacht heb ik eindelijk na drie dagen niet slapen een paar lange uren kunnen rusten. Ik voel me ook al beter dan daarvoor en de wanhoop lijkt een stuk minder. Ik ga niet opgeven! Ik weet zeker dat dit kleine mopsje zal opgroeien tot een fijne hond en daar ga ik voor zorgen